[PL / ENG] ♥️♥️♥️ My Actifit Report Card: March 15 2024

Mówiłam już, że moje dziecko jest przewspaniałe?

Have I already told you that my baby is wonderful?

Po czwartkowym treningu interwałowym przeleżałam plackiem pół piątku. Mogłam sobie na to pozwolić, bo Bombel tego dnia z chęcią poszedł do żłobka. Pospałam więc ile wlezie i w sumie nie zrobiłam nic więcej konstruktywnego. Gorzej, kiedy nadeszła pora, żeby go z tego żłobka odebrać.
Wciąż bolało mnie całe ciało, jeden wielki zakwas. Do tego wiedziałam, że Bombel pojechał do żłobka rowerem, czyli czekał mnie taki też powrót - a rower jest jeszcze szybszy niż hulajka! Byłam trochę przerażona na samą myśl.

After Thursday's interval training, I lay flat for half of Friday. I could afford it because Bombel was happy to go to nursery that day. So I slept as much as I could and didn't do anything else constructive. It was worse when it was time to pick him up from the nursery.
My whole body still hurt, one big soreness. Moreover, I knew that Bombel had gone to nursery by bike, so the same way to return was expecting me - and a bike is even faster than a scooter! I was a little terrified just thinking about it.

No ale niestety, wciąż sam jeszcze nie wraca do domu, kiedy więc nie mogłam już dłużej udawać, że ktoś mnie wybawi z tej opresji, ubrałam się i poszłam. Było mi aż głupio, że tak późno się zebrałam, matka w domu, a dziecko tak długo w żłobku jak nigdy. Bombel jednak nie chował urazy. Podczas ubierania, poprosiłam go, żebyśmy tym razem pojechali w kierunku placu zabaw, a nie przychodni jak wczoraj, bo Mama nie ma siły go gonić, i żeby ogólnie jechał wolno, bo Mama jest dziś nieco słaba.
Jak moje dziecko się przejęło!
Najpierw przytuliło mnie i pogłaskało. A potem na spacerze grzecznie skierował się tam, gdzie prosiłam, i jechał bardzo wolno, za mną, mówiąc: "Jadę pomalutku, Mamusiu, ty też chodź pomalutku". Potem podjechaliśmy na plac zabaw, gdzie kazał mi usiąść na ławeczce, sam się trochę pobawił na placu, a potem wziął rowerek i zaczął zjeżdżać sobie z górki przy tej ławeczce, powtarzając: "Siedź, siedź!". A potem uznał sam, że już pora do domu, bo Mama jest zmęczona, i poszliśmy.
A tymczasem @sk1920 wezwany na alarm już wracał, bo nie wiedziałam, czy pójdzie nam tak gładko. Kiedy wrócił, my byliśmy już w domu! Bombel poszedł więc jeszcze raz na rowerek, z Tatusiem, z misją nabycia chleba (ja jestem tak słaba obecnie, że wolałabym sama upiec, niż iść do piekarni :D).
Ah, ten mój Bombelek. Rozbił moje serduszko na miliony kawałeczków tą swoją troską o mnie <3

But unfortunately, he still doesn't come home on his own, so when I couldn't pretend anymore that someone would save me from this predicament, I got dressed and went. I felt bad that I had to get up so late, the mother staying at home and the child was in the nursery for as long as ever. But Bombel didn't hold a grudge. While getting dressed, I asked him to go towards the playground this time, and not to the clinic like yesterday, because Mom doesn't have the strength to chase him, and to generally drive slowly, because Mom is a bit weak today.
How worried my child was!
First it hugged and stroked me. And then, when we left the nursery, he politely went where I asked and rode very slowly, behind me, saying: "I'm going slowly, Mommy, you also go slowly." Then we drove to the playground, where he told me to sit on a bench, he played on the square for a while, and then he took a bicycle and started riding down the hill next to the bench, repeating: "Sit, sit!" And then he decided it was time to go home, because Mommy was tired, and we went.
Meanwhile, @sk1920, who had been called to the alarm, was already returning because I didn't know if it would go so smoothly. When he came back, we were already home! So Bombel went on the bike again, with Daddy, with the mission of buying bread (I'm so weak now that I'd rather bake myself than go to the bakery :D).
Ah, my Bombelek. My heart was shattered yesterday with his concern for me <3